توی مدرسه هر سوالی را که در امتحانهایم درست جواب میدادم ، بعدا می فهمیدم که کاملا غلط بوده. 

 این اتفاق بعدها در زندگیم هم ادامه یافت. هر وقت فکر کردم درست رفتار کرده ام ، دیدم یک جای کار اشتباه بود .

ارنست همینگوی

 در خود می نگرم تا ببینم که خطا کجاست ...

 بعد از کمی تامل و قدری سکوت پی میبرم :

آنجا که خالی از خداست ، خطاست . . .

به یاد می آورم، آنجا که از یاد او غافل شده ایم، به بیراهه رفته ایم ...

مرا هیچ چیز عذاب نمی دهد، جز اینکه همیشه دانسته خطا کردم

ندانسته آلوده شدم، نشناخته وابسته شدم، و نخواسته رانده شدم ...

 اگر یک خطا کردی و هزار دلیل برای آن آوردی ،

 بدان که هزار و یک خطا کرده ای.

شکایت از که کنم کانچه می‏رود به سرم

               گناه جهل من و جرم اشتباه من است

نه از قضا گله ‏اى دارم و نه از تقدیر

               که دشمنم همه اندیشه تباه من است

(غمام همدانى)

چون هر چه می‏کنى به دل خویش می‏کنى

                  جرم فلک کدام و گناه ستاره چیست؟

(میرزا ابوالقاسم قائم ‏مقام)

اشتباه؛ از آنجا شروع شد ، که تو را بیشتر از آنچه بودی می پنداشتم ...

خطاها همیشه در همسایگی حقیقت زندگی می کنندبه همین دلیل فریبمان می دهند اشتباهات انسان ، در ابتدا رهگذرند، سپس میهمان میشوند و بعد صاحبخانه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: